Приказната за Аурора бореалис започнува во Сонцето. Тоа се однесува како огромна електрана, каде што енергијата е генерирана длабоко во неговото јадро, каде што температурата се зголемува на повеќе од 14 милиони степени Целзиусови. Притисокот е толку голем што атомите на водород заедно го формираат вториот елемент: хелиум.

Оваа нуклеарна активност ослободува енергија, а светлината од самото јадро зрачи надворешно. Во надворешните слоеви, топлината се ослободува нанадвор, и овие струи на електричен гас создаваат магнетни полиња во рамките на Сонцето.

Во некои случаи, силните магнетни полиња можат да продрат низ површината, која потоа се лади, предизвикувајќи појавување на сончеви пеги. Електрично наполнетиот гас-плазма, го повлекува магнетното поле уште подалеку, така што тоа се протега и се протега, како гумена лента, за на крај да пукне.

Неколку милијарди тони плазма бранови се одделуваат од сонцето, кое се нарекува Сончев ветер. Овој ветер може да достигне брзина од осум милиони километри на час, а после шест часапоминува покрај Меркур и по 12 часа покрај Венера. По 18 часа, доаѓа на Земјата, каде што се случува нешто чудно.

Невидливиот штит - магнетното поле на Земјата, го одбива Сончевиот ветер. Магнетните полиња се извадени заедно и создаваат конфузија, така што гасот влегува во дневната страна на магнетното поле и ја создава дневната аурора бореалис.

Магнетните полиња потоа се виткаат наназад и се спојуваат, но  магнетните 'гумени ленти' се кршат, па гасот од Сончевиот ветер струи кон половите на Земјата, кои потоа ја создаваат ноќната аурора бореалис.